W artykule o pakietach LiPo, w dziale dotyczącym ich użytkowania wspominałem właśnie o korzystaniu z takiego właśnie miernika. Od razu na wstępie należy zaznaczyć, że jest to bardzo przydatne urządzenie. Może ono być stosowane w dwóch przypadkach:
- jako miernik serwisowy pakietów – czyli pomiaru i sprawdzania ich stanu naładowania,
- oraz jako urządzenie sygnalizujące w modelu stan naładowania pakietów podczas lotu.

W pierwszym przypadku korzystanie z miernika jest bardzo proste. Podłączamy we właściwy sposób miernik (właściwy sposób podłączenia oznacza, że do pinu w mierniku z oznaczeniem „-„ powinien być podpięty kabelek koloru czarnego) do złącza balansera pakietu i odczytujemy wskazania – napięcie całkowite pakietu i napięcia na poszczególnych jego celach.

W drugim przypadku korzystanie z miernika jest również bardzo proste i użyteczne. Jednakże przed tym zastosowaniem należy na początku ustawić właściwy próg napięcia, od którego buzer będzie nas informował o jego spadku poniżej tego progu.
Wykonujemy to następująco:
Przed zamontowaniem miernika w modelu podpinamy do niego dowolny pakiet w sposób opisany powyżej, następnie naciskając wielokrotnie malutki przycisk umieszczony pomiędzy dwoma buzerami, ustawiamy żądany próg sygnalizowania spadku napięcia. Wartości tego progu mogą być ustawiane w zakresie od 2,7 do 3,8 V z dokładnością co 0,1 V. Proszę zwrócić uwagę, że kolejne przyciśnięcie po wartości 3,8 V skutkuje wyłączeniem sygnalizatora. Dopiero kolejne naciśnięcie przycisku powoduje wejście w kolejna pętlę wartości od 2,7 do 3,8 V. Do poprawnego działania alarmu dźwiękowego wymagany jest pakiet co najmniej 2-celowy (2S). Przy ustawianiu progu napięcia należy mieć na uwadze wartość napięcia na celę, do jakiej może ono dopuszczalnie spaść. Producenci podają, że napięcie na celę nie może spaść poniżej 3 V. Ze swego doświadczenia w tym zakresie mogę powiedzieć, że wartość tę ustawiam na 3,7 V. Taka jej wartość zapewne trochę skraca czas latania, ale za to gwarantuje mi dbałość o pakiety, jak również zapewnia bezpieczeństwo modeli. Mam tu na myśli to, że w przypadku np. nieudanego podejścia do lądowania przy większym wietrze mogę spokojnie wykonać je jeszcze raz. Nie bez znaczenia jest również to, że regulatory mają różne programowalne tryby swojej pracy. Mniej doświadczeni modelarze mogą zostać nagle zaskoczeni, że silnik przestanie pracować. Efekt ten może być spowodowany takim właśnie zaprogramowanym trybem pracy regulatora – odcięcie napięcia przy osiągnięciu wartości granicznej. Szczególnie można mieć do czynienia z takimi przypadkami, gdy wykorzystujemy w swoich modelach wyposażenie nabywane z tzw. „drugiej ręki” i nie sprawdzamy stanu zaprogramowania regulatora.
Przygotowany miernik podpinamy do zamontowanego w modelu pakietu i stabilizujemy go na przykład rzepem. Nie należy pozostawiać nieustabilizowanego miernika w kadłubie modelu. Taki stan rzeczy może skutkować tym, że podczas wykonania nawet prostego nawrotu (nie wspominając o pętlach, czy beczkach, albo innych akrobacjach), miernik może przesunąć się znacznie (kabelki z wtyczką balansera mają długość 8-10 cm) i dość skutecznie może zablokować któryś z serwomechanizmów umiejscowionych w kadłubie. No a potem to już wiadomo, co i jak.
Podczas lotu, gdy napięcie spadnie do określonej miernikiem wartości, będziemy słyszeli wyraźne przerywane ostrzeżenia dźwiękowe, nawet przy większej odległości od modelu. Kiedy usłyszymy pierwsze ostrzeżenia, nie należy natychmiast przystępować do lądowania. Pakiety charakteryzują się takimi właściwościami, że napięcie w początkowej fazie spada dość wyraźnie i szybko, a potem dość łagodnie. Dlatego też proponuję w tym momencie zmniejszyć obroty silnika i spokojnie dalej cieszyć się z urokami latania modelem. Po zmniejszeniu obrotów z reguły sygnały ostrzegawcze ustają. Wtedy latamy dalej i oczekujemy do kolejnego włączenia się sygnalizacji. Po kolejnym usłyszeniu sygnałów ostrzegawczych należy spokojnie wylądować. Nie jest złym nawykiem sprawdzenie po lądowaniu, jaki jest stan napięcia na poszczególnych celach.