Tak jak można było sądzić po prognozach pogody, dzisiejsze spotkanie modelarskie było bardzo udane i bardzo urozmaicone. Koledzy licznie przybyli na pas trochę wcześniej, aby skompensować czas lotów przez niestety już bardzo zauważalnie wcześniej zapadający zmierzch. Ale jest grupa Kolegów, którzy i na to po części znaleźli rozwiązanie – okulary rozjaśniające dla kierowców. Doskonale sprawdzają się w naszych modelarskich warunkach i spokojnie można jeszcze hasać modelami, kiedy Słonko szybko chyli się ku zachodowi.

W dniu dzisiejszym głównym wydarzeniem modelarskiego spotkania był długo wyczekiwany oblot Super Decathlona. Jako, że model w skali Super Gigant, to i super gigantyczne czynności przygotowawcze były przy nim wykonywane. I w sumie bardzo dobrze, bo lepiej wszystko sprawdzić 5 razy, niż potem martwić się w powietrzu.

Pomimo pomocy Kolegów od modeli gigantów, nie obyło się bez nerwowych chwil w pierwszym locie. Ale Kolega Tomek, jako doświadczony pilot nie zraził się tymi trudnościami i po paru lotach śmigał Decathlonem super gigantem niemalże, jak modelem co najmniej akrobacyjnych.
Jako, że Tomek lubi różnorodność modeli – przywiózł dzisiaj całą przyczepę swoich modeli – i dzisiaj latał prawie nimi wszystkimi. Wśród modeli w przyczepie znalazł swoje miejsce również latawiec, co pozwala sądzić, że Tomek przygotowuję się bardzo poważnie do nadchodzącego „Święta Latawca – Radom 2014". W trakcie lotów innych Kolegów Tomek oblatywał ten bardzo oryginalny model latawca.

Tym razem aura spłatała nam figla – oczywiście figla w pozytywnym znaczeniu. Pomimo prognoz i zapowiedzi o wietrze wiejącym popołudniu w granicach 3-4 m/s okazało się, że popołudniu wiaterek około godziny 17-ej prezentował się w granicach ok. 1,5 m/s, a wieczorkiem ustał całkowicie.

Ci Koledzy, którzy pomimo niezbyt przychylnych prognoz stawili się na pasie mieli doskonałe warunki do latania swoimi modelami. Ale nie wszystko musi sprzyjać braci modelarskiej. Okazało się, że w dniu dzisiejszym modele z napędem spalinowym chyba zastrajkowały. Zarówno model Krzyśka, jak i Mariana uporczywie nie chciały uruchomić swoich motorków. Ale Koledzy nimi latający nie są w „ciemię bici” nie odpuścili i po długotrwałych regulacjach i przestawianiach ustawień, zarówno Krzysiek, jak i Marian wzbili swoje modele w powietrze. Koledzy z modelami o napędzie elektrycznym nie mieli tego rodzaju problemów i hasali do woli. Jutro prognoza również jest mało sprzyjająca wiatrowo modelarzom lotniczym. Ale może tak jak i w dniu dzisiejszym popołudniu całkowicie nie sprawdzi się – może i jutro popołudniu warto zaryzykować wypad na nasz pas modelarski?

Warunki miały sprzyjać przed południem w niedzielę – przynajmniej takie były prognozy – więc Koledzy licznie przybyli w tym czasie na pas. A tu mała niespodzianka – wiaterek w swej prędkości dochodził do 4-5 m/s ze zmiennym kierunkiem i to na dodatek w górze wiał jeszcze mocniej co można było dostrzec podczas lotu modeli, kiedy targały nimi jego porywy.
Niestety nasze modele, przynajmniej te co zameldowały się w niedzielę na pasie, mają mało imponującą masę do startu, więc było trochę walki podczas lotu, jak również podczas lądowań, bo wiaterek z kierunku wschodniego potrafił zmienić się nagle na południowy.

Po raz pierwszy zobaczyliśmy się z nowym Kolegą Sylwkiem i jego bratem Leszkiem. Brat Sylwka to kopalnia wiedzy modelarskiej i historycznej lotnictwa, o czym miałem okazję przekonać się w modelarskich rozmowach na pasie. Sylwek latał Beaver'em i czekał go oblot Wilgi, ale lepiej było przy takich warunkach nie ryzykować. Tym bardziej, że Koledzy podpowiedzieli Sylwkowi kilka szczegółów, które ma zmienić w modelu, ponownie go wyważyć i dopiero dokonać oblotu.
Na pasie z modelem zameldował się również Kolega Skyline, który dość sprawnie śmigał w powietrzu. Po dłuższej przerwie zameldował się wreszcie Arek, który hasał swoim Mentorem, natomiast Wista nadal oczekuje na prawdziwy oblot, a Witek dokonał oblotu swojego szybowca po odbudowie.
Jednym słowem można powiedzieć, że „polatane” było prawie u wszystkich, dzień modelarsko należy uznać za udany, tym bardziej, że eskadry komarów chyba się jeszcze w tym czasie nie obudziły i nie trzeba było się od nich oganiać.