Tym razem aura spłatała nam figla – oczywiście figla w pozytywnym znaczeniu. Pomimo prognoz i zapowiedzi o wietrze wiejącym popołudniu w granicach 3-4 m/s okazało się, że popołudniu wiaterek około godziny 17-ej prezentował się w granicach ok. 1,5 m/s, a wieczorkiem ustał całkowicie.

Ci Koledzy, którzy pomimo niezbyt przychylnych prognoz stawili się na pasie mieli doskonałe warunki do latania swoimi modelami. Ale nie wszystko musi sprzyjać braci modelarskiej. Okazało się, że w dniu dzisiejszym modele z napędem spalinowym chyba zastrajkowały. Zarówno model Krzyśka, jak i Mariana uporczywie nie chciały uruchomić swoich motorków. Ale Koledzy nimi latający nie są w „ciemię bici” nie odpuścili i po długotrwałych regulacjach i przestawianiach ustawień, zarówno Krzysiek, jak i Marian wzbili swoje modele w powietrze. Koledzy z modelami o napędzie elektrycznym nie mieli tego rodzaju problemów i hasali do woli. Jutro prognoza również jest mało sprzyjająca wiatrowo modelarzom lotniczym. Ale może tak jak i w dniu dzisiejszym popołudniu całkowicie nie sprawdzi się – może i jutro popołudniu warto zaryzykować wypad na nasz pas modelarski?

Warunki miały sprzyjać przed południem w niedzielę – przynajmniej takie były prognozy – więc Koledzy licznie przybyli w tym czasie na pas. A tu mała niespodzianka – wiaterek w swej prędkości dochodził do 4-5 m/s ze zmiennym kierunkiem i to na dodatek w górze wiał jeszcze mocniej co można było dostrzec podczas lotu modeli, kiedy targały nimi jego porywy.
Niestety nasze modele, przynajmniej te co zameldowały się w niedzielę na pasie, mają mało imponującą masę do startu, więc było trochę walki podczas lotu, jak również podczas lądowań, bo wiaterek z kierunku wschodniego potrafił zmienić się nagle na południowy.

Po raz pierwszy zobaczyliśmy się z nowym Kolegą Sylwkiem i jego bratem Leszkiem. Brat Sylwka to kopalnia wiedzy modelarskiej i historycznej lotnictwa, o czym miałem okazję przekonać się w modelarskich rozmowach na pasie. Sylwek latał Beaver'em i czekał go oblot Wilgi, ale lepiej było przy takich warunkach nie ryzykować. Tym bardziej, że Koledzy podpowiedzieli Sylwkowi kilka szczegółów, które ma zmienić w modelu, ponownie go wyważyć i dopiero dokonać oblotu.
Na pasie z modelem zameldował się również Kolega Skyline, który dość sprawnie śmigał w powietrzu. Po dłuższej przerwie zameldował się wreszcie Arek, który hasał swoim Mentorem, natomiast Wista nadal oczekuje na prawdziwy oblot, a Witek dokonał oblotu swojego szybowca po odbudowie.
Jednym słowem można powiedzieć, że „polatane” było prawie u wszystkich, dzień modelarsko należy uznać za udany, tym bardziej, że eskadry komarów chyba się jeszcze w tym czasie nie obudziły i nie trzeba było się od nich oganiać.

Żeby ktoś nie powziął mylnego przekonania o radomskich modelarzach, że ze względu na sezon urlopowy zawiesili oni na górnym haczyku swoje hobby spieszę poinformować, że i na naszym pasie modelarskim pomimo niemiłosiernego skwaru obywają się loty modeli RC. Jak zapewne większość Kolegów zdaje sobie sprawę, że nasze hobby jest swego rodzaju uzależnieniem i tylko silne wiatry i opady deszczu są w stanie odstraszyć nas od oddania się na łonie natury naszemu hobby.

I tak też właśnie było na naszym pasie modelarskim w ostatnią sobotę. Ci Koledzy, którzy nie mają jeszcze urlopów i nie wyjechali, albo są już po urlopach, przybywają na pas kiedy tylko mają sposobność ku temu. A oto co zarejestrowało oko obiektywu aparatu Kolegi Tomka właśnie w tym dniu:

A tak na marginesie w odniesieniu do Tomka i jego ostatnio realizowanego projektu, to czekamy z dużą niecierpliwością na premierę super giganta na naszym pasie modelarskim. Mam tylko nadzieję, że uda się nam udokumentować to wydarzenie.